jaý

1

[ja:ý]

1) Ýaşamak, işlemek we ş. m. üçin gurlan bina, öý, ymarat.

∙ Jaýyň äpişgesiniň deregine deşiklerden ýel köwsary urup, dükanyň içinde tüweleý turuzýardy. (A. Gowşudow, Powestler We Hekaýalar)

∙ Ine, bu uly jaý hem okalga boljak. (B. Pürliýew, Ilkinji gün)

2) Ony-muny goýmak ýa-da mal-gara salmak üçin gurlan desga.

∙ Odun goýmak üçin jaý.

3) Göçme manyda Orun, ýer.

∙ Ol tamasy çykmadyk Bibisoltanyň göwnünde başga zatlar jaý tutdy. («Sowet edebiýaty» žurnaly)

2

1) Ýerlikli, oňat, oňaýly.

∙ Maşgala terbiýesinde akyla jaý ulanylýan götergilemek we temmi bermek çäreleriniň uly ähmiýeti bardyr. (I. T. Ogorodnikow, P. N. Şimbirýow, Pedagogika)

∙ Jaý gep, rast aýdýaň! (G. Gurbansähedow, Suraý)

2) Göni, dogry, ykjam.

∙ Ok jaý degeni üçin, möjek bada-bat ölüpdir. («Sowet edebiýaty» žurnaly)

◊ göwne jaý bolmak — seret göwün

∙ Üzüm agaçlarynyň düýbüni bejerişleri Hoşgeldiniň göwnüne jaý boldy. (A. Gowşudow, Köpetdagyň eteginde)

◊ jaýyna düşürmek — Çemine düşürmek, ýerine salmak, jüpüne getirmek.